در کلینیک زانو دکتر حبیب رشادی قصد داریم درباره بیماری به نام اوتیسم با شما صحبت کنیم که یکی از نشانه های آن روی پنچه پا راه رفتن می باشد که این مسئله در کودکان مبتلا به اوتیسم شایع است. این مدل راه رفتن می تواند فشارهای زیادی را از همان دوران کودکی به مفصل های زانو وارد آورد و باعث آسیب دیدگی آن ها شود.
بیماری اوتیسم
در تعریف کلی از بیماری اوتیسم باید بگوییم که یک موقعیت پیچیده عصبی، رفتاری، اختلالاتی در تعامل های اجتماعی، رشد کلامی و مهارت ارتباطی می باشد که علت های بسیاری می توانند در بروز آن نقش داشته باشند.
همانطور که گفتیم اوتیسم بیماری است که مربوط به اختلال رشد می باشد و این موضوع در سه ماه اول زندگی کودک شما مشخص خواهد شد. تاثیری این بیماری بیشتر روی مغز، رفتار اجتماعی و مهارت ارتباط برقرار کردن کودک می باشد که می تواند آن ها را مختل کند. البته علائم و شدت این بیماری در همه افراد یکسان نمی باشد و تفاوت هایی دارد
علائم بیماری اوتیسم
متاسفانه تا سه سال اول بیماری اوتیسم خود را نشان نمی دهد. البته ممکن است که برخی کودکان از همان بدو تولد دچار این بیماری باشند اما چون نشانه ای از آن را به همراه ندارند نمی توان با قاطعیت به این مسئله رسید که حتما دچار بیماری اوتیسم هستند.
برخی دیگر در ابتدای مبتلا شدن به این بیماری مانند سایر بچه ها نرمال و معمولی می باشند اما بعد از 18 تا سی و شش ماهگی نشانه های اوتیسم در آن ها نمایان می شود. متاسفانه طبق آمارهای پزشکی که درباره این بیماری موجود می باشند درصد مبتلا شدن پسرها به بیماری اوتیسم 4 برابر بیشتر از دخترها می باشد و اصلا ربطی به محدودیت نژادی و قومی ندارد. این بیماری روند رو به رشدی دارد و علت رشد بیماری،و دلیل بروز آن هنوز مشخص نشده است.
اما مسئله مهمی که درباره بیشتر مبتلایان به اوتیسم مشترک می باشد روی پنجه راه رفتن آن ها است که می خواهیم در این مقاله به آن بپردازیم.
نوک پا راه رفتن کودکان اوتیسمی
اغلب والدینی که کودکان آن ها به بیماری اوتیسم مبتلا می باشند با مراجعه به متخصص ارتوپد جویای علت آن هستند و ترس این را دارند که این عادت برای همیشه با فرزند آن ها همراه باشد. خب این کاملا طبیعی است که والدین نگران باشند زیرا افراد سالم هم اگر بیش از اندازه روی نوک پنجه پای خود راه بروند بدون شک دچار مشکلات و آسیب های بسیاری در پای خود مخصوصا ناحیه زانو خواهند شد چرا که در این حالت زانو وزن بسیار زیادی را مجبور است که تحمل کند و ممکن است که به مقصل زانو آسیب جدی وارد شده و نیاز به تعویض مفصل زانو باشد.
خب باید به این والدین عزیز بگوییم که نگرانی آن ها کاملا به جا می باشد زیرا که روی نوک پا راه رفتن در سنین پایین نشانه یادگیری کودک در راه رفتن عادی و طبیعی می باشد اما اگر این مسئله از 18 ماهگی به بعد همچنان ادامه داشته باشد حتما باید به پزشک متخصص مراجعه شود و بررسی های لازم در این زمینه انجام شود.
البته باید بگوییم که این موضوع روی نوک پنجه پا راه رفتن یکی از علائمی می باشد که نشان دهند اوتیسم بودن فرزند شما ست اما تا زمانیکه معاینه و بررسی های پزشک مربوطه در این مورد انجام نشود نمی توان با قطعیت عنوان کرد که فرزند شما مبتلا به بیماری اوتیسم است.
نکته مهمی که باید درباره کودکان مبتلا به اوتیسم بدانید این است که این کودکان راه رفتن طبیعی و روی کف پا راه رفتن را بلد هستند و این توانایی را هم دارا می باشند که روی کف پای خود مانند سایر کودکان راه بروند اما ترجیح آن ها بر این است که روی پنجه پا راه بروند.
علت راه رفتن روی پنچه پا در کودکان اوتیسمی
علت های بسیاری وجود دارد که کودکان مبتلا به اوتیسم بعد از 18 ماهگی هم ترجیح می دهند که روی پنجه پا راه بروند که شایع ترین علت آن به شرح زیر می باشد.
- سفت بودن تاندون آشیل و عضلات ساف پا
- عادت کردن به این مدل راه رفتن
- حس خوب در زمان راه رفتن روی پنجه پا
- مشکل در جهت گیری فضایی
- احساس بی حسی در پاها
- اختلال در پردازش حسی
- موقعیت نامناسب پا
- و…
روی پنجه پا اره رفتن چه مشکلاتی به همراه دارد
شاید در ظاهر امر روی پنچه پا راه رفتن مشکلی نداشته باشد اما این مسئله را نباید فراموش کنید که کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم دارای تاندون های آشیل انعطاف پذیری می باشند به همین خاطر است که این کودکان دوست دارند که روی پنجه پا راه بروند نه روی کف پا. پس نباید از این مسئله غافل شد زیرا ممکن است مشکلات بالقوه ای را برای کودکان مبتلا به اوتیسم به وجود آورد. راه رفتن روی پنجه پا می تواند باعث وضعیت و موقعیت نامناسب پا شود که درصورت تشدید شدن آن مشکلاتی را برای زانو و مفاصل زانو به وجود می آورد
حرف آخر
علائم بیماری اوتیسم از 9 ماهگی قابل تشخیص می باشد اما در سن دو تا سه سالگی به طور کاملا مشخص می باشد مگر در موارد بسیار خفیف که ممکن است بیماری اوتیسم در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده شود.
بنابراین با کوچکترن نشانه ای که شک شما را به سمت این بیماری برد حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید تا کودک شما مورد معاینه قرار گیرید و بتوانید با روش هایی همچون روان درمانی، گفتار درمانی، کار درمانی و به کمک روانشناس کودک همچنین متخصص در رشد اطفال به کودک خود کمک کنید تا دوره درمان را بهتر طی کند.