در یک تعریف ساده درباره اینکه سینووکتومی چیست؟ باید بگوییم، یکی از روش های درمانی که به وسیله جراحی در جهت از بین رفتن بافت های ملتهب سینوویوم در مفاصل مختلف استفاده می شود سینووکتومی است. در ادامه بیشتر درباه این روش درمانی و عوارض سینووکتومی صحبت کرده ایم.
خب، حتما برای شما عزیزان این سوال پیش خواهد آمد که خود سینوویوم چیست؟ که برای درمان آن از سینووکتومی باید استفاده شود؟
سینوویوم یک لایه بافتی نازک می باشد در برخی از مفاصل بدن گسترده شده است. مفصل هایی مانند: زانو، شانه و آرنج.
در جراحی های مربوط به سینووکتومی بخش زیادی از سینوویوم برداشته می شود.
درد و تورم مفاصل مشخصهی بسیاری از مشکلات مفاصل است اما در مورد آرتروز ملتهب، اصلیترین دلیل درد و تورم مفصل زانو به دلیل ایجاد التهاب و رشد بیش از حد بافت سینوویوم است.
در حقیقت باید بگوییم که بافت سینوویوم به طور طبیعی دارای یک یا دو لایه سلول ضخامت دار می باشد که می تواند مایعی به نام سینوویال را تولید کند.
این مایع باعث لغزندگی مفاصل شده و حرکت آن ها را بسیار راحتر می کند.
هنگامی که بافت سینوویوم به شکل توده ای رشد می کند این مایع بیشتر از حالت معمول تولید می شود و آنزیم های درونی آن باعث تخریب شدن غضروف زانو می شوند.
افرادی که دچار بیماری آرتریت می باشند رشد بیش از اندازه سینوویم در واقع بخشی از پاسخ غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن است که در طی آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه بافت غضروف را بعنوان بافت بیگانه شناسایی کرده و به آن حمله میکند.
بعد از اینکه متوجه شدید سینووکتومی چیست؟ چگونه انجام می شود لازم است بدانید که اصلا از این فرایند درمانی برای چه افرادی استفاده می شود.
معمولا آن دسته از افرادی که دچار بیماری هایی همچون آرتروز می باشند و نسبت به روش های دارو درمانی به نتیجه مثبتی نرسیده اند نیاز به سینووکتومی دارند.
اگر آرتروز بعد از 6 ماه نسبت به دارو درمانی پیشرفتی نداشته باشد پزشک متخصص برای بیمار خود درمان به کمک فرایند سینووکتومی را تجویز خواهد کرد.
این فرایند درمانی باعث می شود تا تاثیر داروها روی مفاصل افزایش پیدا کند. باید این مسئله را به خاطر داشته باشید که میزان بافت سینوویوم ملتهب که برداشته می شود با توجه به میزان آسیب بافت سینوویوم در افراد متخلف متفاوت می باشد.
شاید در برخی واقع با برداشتن بخش کمی از این بافت فرد بهبود پیدا کرده و مشکل آن برطرف شود اما گاهی اوقات نیاز است برای توقف و کاهش درد از جراحی سینووکتومی استفاده شود که در این جراحی بافت سینوویوم به طور کامل برداشته می شود.
معمولترین عوارض سینووکتومی شامل موارد زیر است:
این فرایند درمانی به دو صورت کلی انجام می شود. در حالت اول سینووکتومی به صورت عمل جراحی باز انجام می شود.
در حالت دوم به کمک ابزارهای دقیق و کوچک و با کمک دوربین های کوچکی که از طریق شکاف کوچکی در پوست محل زانو وارد محل آسیب شده و به پزشک کمک می کند که بدون مشکلی اقدام به برداشتن لایهی سینوویوم می کند.
مزیت سینووکتومی این است که آسیب وارد شده به بدن طی جراحی کم شده و بدن در زمانی کوتاه سلامت خود را بدست خواهد آورد.
لازم است بدانید که از فرایند سینووکتومی به عنوان درمان بیماری استفاده نمی شود و تنها روشی است که هدف آن کاهش درد حاصل از بیماری می باشد.
سینووکتومی میتواند تاثیر مثبت بسیاری در کاهش درد و بهبود عملکرد زانو داشتهباشد. یعنی هر چه میزان آسیب دیدگی عضروف کمتر باشد نتیجه حاصل از سینووکتومی رضایت بخش تر خواهد بود.
فراموش نکنید که در سینووکتومی زانو شما نیاز به تمرین هایی دارد که بازه ی حرکتی زانو را افزایش دهد.
انجام تمرینات فیزیوتراپی در طول یک یا دو روز پس از جراحی می تواند به افزایش انعطاف زانوهای شما کمک زیادی کند.
آن دسته از دوستانی که عمل جراحی زانو انجام می دهند نیاز است پس از جراحی از داروهایی که باعث می شوند فرایند سینوویال به تاخیر بیافتد استفاده کنند.
فراموش نکنید در صورتی که سینوویال ملتهب درمان نشود در نهایت به تخریب کامل غضروف زانو منجر شده و فرد به جراحی تعویض مفصل زانو نیاز خواهد داشت.
به عنوان حُسن ختام باید بگوییم که شما دوستان عزیز می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر درباره اینکه سینووکتومی چیست؟ و عوارض سینووکتومی با مشاوران ما از طریق سایت zanoclinic.com در ارتباط باشید.
به طور کلی، فعالیتهای استرسزا و ورزشهای کاملاً عادی پس از 3-6 هفته از سر گرفته میشوند. در طول این بازه زمانی، فعالیتهای استرسزای بیشتری ممکن است در صورت تحمل انجام شود.
جراحی سینووکتومی برای برداشتن بافت ملتهب مفصلی (سینوویوم) که باعث درد غیرقابل قبولی میشود یا توانایی عملکرد یا دامنه حرکتی شما را محدود میکند، انجام میشود. رباط ها و سایر ساختارها ممکن است برای دسترسی و برداشتن پوشش ملتهب مفصل به کناری منتقل شوند. این روش ممکن است با استفاده از آرتروسکوپی انجام شود.
در صورت لزوم به دلیل درد، بیماران ممکن است چند روز پس از جراحی از عصا یا واکر استفاده کنند.اکثر افراد میتوانند در عرض یک یا دو هفته پس از جراحی با حداقل لنگی راه بروند.