آسیبهای غضروفی مفصلی اگر به موقع درمان نشوند، میتوانند منجر به تخریب کامل مفصل و از دست دادن عملکرد آن شوند. برای ترمیم این آسیبها، روشهای مختلفی مانند موزائیک پلاستی وجود دارد. این روش که از سال 1992 وارد عرصه پزشکی شده است، با پیوند قطعات کوچک استخوان و غضروف به شکل موزاییک، ناحیه آسیبدیده را ترمیم میکند. این مقاله برای افرادی که دچار آسیب غضروفی هستند، خانوادههای آنها و همچنین علاقهمندان به بیماریهای مفصلی تهیه شده است تا اطلاعات بیشتری در مورد روش موزائیک پلاستی به دست آورند.
موزائیک پلاستی، روشی است که برای ترمیم آسیبهای غضروفی و استخوانی-غضروفی در مفاصل، به ویژه زانو، به کار میرود. در این روش، قطعات استوانهای کوچک از غضروف و استخوان سالم از بخشهایی از مفصل که فشار کمتری را تحمل میکنند (محل اهداکننده) برداشته شده و به محل آسیب دیده پیوند زده میشوند. این قطعات پیوندی مانند موزاییک، سطح آسیب دیده را میپوشانند و به ترمیم غضروف کمک میکنند. این قطعات پیوندی، سطحی بادوامتر نسبت به بافت ترمیمی که به طور طبیعی ایجاد میشود، تشکیل میدهند.
قسمتی از مفصل که غضروف سالم از آن برداشته میشود، به مرور زمان به طور طبیعی ترمیم میشود. تونلهای ایجاد شده نیز با استخوان اسفنجی پر شده و سطح آنها با نوعی غضروف نرمتر پوشیده میشود. این روش به دلیل شباهت آن به چیدن موزاییک، موزائیک پلاستی نامیده میشود.
این تکنیک برای ترمیم آسیبهای کوچک تا متوسط غضروفی بسیار مناسب است. مطالعات و تجربیات بالینی نشان داده است که این روش نتایج بسیار خوبی دارد و میتواند درد و محدودیت حرکتی ناشی از آسیب غضروفی را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
موزائیک پلاستی ، روشی درمانی است که از اوایل دهه 1990 برای ترمیم آسیبهای غضروفی در مفاصل، به ویژه زانو، مورد استفاده قرار گرفته است. مطالعات متعدد بر روی حیوانات و انسانها، نتایج موفقیتآمیز این روش را تایید کردهاند. از اواسط دهه 1990، این جراحی در بسیاری از مراکز درمانی جهان برای درمان آسیبهای غضروفی کوچک تا متوسط، به ویژه در قسمتهای مختلف مفصل زانو، به کار رفته است. اگرچه آسیبهای تک کانونی کوچک در قسمت پایین استخوان ران شایعترین مورد برای استفاده از این روش هستند، اما آسیبهای مشابه در ساق پا، کشکک و سایر قسمتهای مفصل نیز با این روش قابل درمان هستند.
علاوه بر نقایص استئوکندرال زانو، یکی از علائم برای موزائیک پلاستی ، ضایعات تالوس می باشد. با این حال، به دلیل محدودیتهایی مانند اندازه آسیب (بین 1 تا 4 سانتیمتر مربع) و شرایط زمینهای بیمار، این روش برای همه افراد و همه انواع آسیبها مناسب نیست. به عنوان مثال، افراد بالای 50 سال یا افرادی که مبتلا به بیماریهای مفصلی مانند استئوآرتریت یا آرتریت روماتوئید، معمولاً کاندیدای مناسبی برای این نوع درمان نیستند. همچنین، وجود عفونت یا تومور در مفصل نیز میتواند مانع از موفقیت آمیز بودن این روش شود.
مفاصل بدن ما توسط یک لایه محافظ به نام غضروف پوشیده شده است. این لایه صاف و مقاوم، حرکت روان و بدون درد استخوانها را در داخل مفصل ممکن میسازد. اما با افزایش سن یا انجام فعالیتهای سنگین، غضروف مفصل زانو ممکن است آسیب دیده و فرسوده شود. در این صورت، استخوانهای زانو به طور مستقیم با هم تماس پیدا کرده و سایش آنها بر روی یکدیگر باعث ایجاد درد، تورم و محدودیت حرکتی میشود. در واقع، غضروف مانند یک بالشتک عمل میکند و نبود آن باعث میشود استخوانها به جای لغزیدن بر روی هم، به یکدیگر ساییده شوند.
موزائیک پلاستی روشی است که با هدف بهبود کیفیت زندگی بیمارانی که دچار آسیب غضروفی در مفاصل شدهاند، به کار میرود. این روش با ترمیم نواحی آسیبدیده غضروفی، درد و محدودیت حرکتی را کاهش داده و از پیشرفت آسیب جلوگیری میکند. یکی از مزایای مهم این رش درمان این است که در آن از بافتهای خود بیمار استفاده میشود و به همین دلیل خطر بروز واکنشهای آلرژیک یا رد پیوند وجود ندارد. همچنین، این تکنیک با هدف ترمیم غضروف با کیفیتی مشابه غضروف طبیعی انجام میشود، در حالی که روشهای جایگزین مانند میکرو شکستگی، بافت ترمیمی خواص بیومکانیکی و نتایج بالینی ضعیفی دارند. به طور خلاصه، موزائیک پلاستی روشی موثر و ایمن برای ترمیم آسیبهای غضروفی است که میتواند به بهبود قابل توجه کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
جراحی اندام تحتانی، به ویژه موزائیک پلاستی ، با وجود مزایای فراوان، ممکن است با برخی عوارض همراه باشد. عوارض عمومی مانند عوارض سپتیک یا ترومبوآمبولی را میتوان با رعایت اصول بهداشتی دقیق، تجویز آنتیبیوتیک های تک شات و استفاده از داروهایی برای جلوگیری از ترومبوز پیشگیری کرد. از عوارض خاص این جراحی میتوان به مشکلات مربوط به محل برداشت غضروف اشاره کرد که خوشبختانه در موارد بسیار کمی رخ میدهد. درد، تورم و ناراحتی در ناحیه کشکک پس از فعالیتهای سنگین از جمله این عوارض هستند.
همچنین، خونریزی بیش از حد از محل برداشت غضروف نیز ممکن است اتفاق بیفتد که با اقداماتی مانند استفاده از درناژ، کمپرس یخ و بانداژهای خاص میتوان از بروز آن جلوگیری کرد. به طور کلی، با توجه به مطالعات انجام شده، عوارض جدی و طولانیمدت در این جراحی بسیار نادر هستند.
هدف اصلی توانبخشی پس از جراحی موزائیک پلاستی، بازگرداندن بیمار به فعالیتهای روزمره و حتی ورزشی است. این فرایند معمولاً 4 تا 5 ماه طول میکشد تا غضروف جدید به اندازهای قوی شود که بتواند فشارهای وارده را تحمل کند. البته مدت زمان دقیق بازگشت به فعالیتهای ورزشی به عوامل مختلفی از جمله اندازه و عمق آسیب، وضعیت کلی بدن بیمار و همچنین نوع درمانهای همراه بستگی دارد.
این جراحی معمولاً به عنوان بخشی از یک درمان جامع برای مشکلات مفصلی به کار میرود و به ندرت به تنهایی انجام میشود. این روش اغلب در ترکیب با جراحیهای دیگری مانند بازسازی رباط، اصلاح ناهنجاریهای استخوانی، برداشتن یا ترمیم منیسک انجام میشود. بنابراین، برنامه توانبخشی پس از جراحی، به شدت تحت تأثیر نوع و تعداد درمانهای همراه قرار میگیرد و ممکن است مدت زمان بهبودی کلی را افزایش دهد.
برای مثال، اگر بیمار علاوه بر آسیب غضروفی، مشکلاتی مانند پارگی رباط یا آسیب منیسک نیز داشته باشد، برنامه توانبخشی پیچیدهتر خواهد شد و زمان بیشتری خواهد برد. همچنین، اگر قدرت عضلانی، تعادل و انعطافپذیری بیمار کافی نباشد، شروع مجدد فعالیتهای ورزشی به تعویق خواهد افتاد.
جراحی موزائیک پلاستی یا OATS یا Osteochondral Autograft Transfer یکی از روشهای موثر برای درمان درد در افراد جوانی است که دچار آسیبهای موضعی در غضروف مفصل شدهاند. در این روش، تکههای کوچکی از غضروف سالم همراه با استخوان زیرین از قسمتهایی از مفصل که فشار کمتری را تحمل میکنند، برداشته شده و در نواحی آسیبدیده کاشته میشود. این تکههای استوانهای شکل با قطر چند میلیمتر، مانند یک پازل به هم متصل میشوند و سطح آسیبدیده را میپوشانند. به این ترتیب، غضروف آسیبدیده جایگزین شده و عملکرد مفصل بهبود مییابد.
این جراحی یک روش درمانی موثر برای ترمیم آسیبهای غضروفی است. در این روش، پس از برداشتن تکههای کوچکی از غضروف سالم از قسمتهای کم فشار مفصل، این تکهها به صورت استوانهای درآمده و در محل آسیب دیده کاشته میشوند.
جراحی موزائیک پلاستی روشی است که برای ترمیم آسیبهای غضروفی در مفصل زانو به کار میرود. این جراحی معمولاً برای بیمارانی مناسب است که دچار پارگی رباط صلیبی یا انحراف در زانو (مانند پای پرانتزی یا ضربدری) نباشند و اندازه آسیب غضروفی آنها کمتر از 25 میلیمتر باشد. این جراحی را میتوان به دو روش انجام داد: آرتروسکوپی (با استفاده از دوربینهای کوچک) که برای ضایعات کوچکتر مناسب است و جراحی باز که برای ضایعات بزرگتر به کار میرود. در این روش، تکههایی از غضروف سالم از قسمتی از مفصل که فشار کمتری روی آن است، برداشته شده و در محل آسیبدیده کاشته میشود.
پس از انجام جراحی، بیمار باید به مدت حدود شش هفته از گذاشتن وزن روی زانوی عمل شده خودداری کند. پس از این مدت، بیمار میتواند به تدریج فعالیتهای روزانه خود را از سر بگیرد و به تدریج بر روی پای خود وزن بگذارد. البته، سرعت بهبودی و بازگشت به فعالیتهای عادی به عوامل مختلفی مانند سن بیمار، نوع آسیب، و رعایت دقیق دستورات پزشک بستگی دارد.
آسیب غضروف زانو میتواند درد و محدودیت حرکتی را به همراه داشته باشد. اما نگران نباشید! موزائیک پلاستی، یک روش درمانی موثر است که با ترمیم غضروف آسیبدیده، به شما کمک میکند تا دوباره به فعالیتهای روزمره خود برگردید. اگر به دنبال راهی برای درمان آسیب غضروفی زانو هستید، موزائیک پلاستی میتواند گزینه مناسبی برای شما باشد. با مشورت با پزشک متخصص، میتوانید اطلاعات بیشتری در مورد این روش درمانی آن کسب کنید.